Fragment
Over zijn leven, bekering en invloed: Jan de Jongh, Verhalen over radicalen, Kampen 1985.

Ingepakt
Twee jaar na zijn bekering staat Franciscus met twaalf(!) van zijn broeders in de troonzaal van paus Innocentius. Op een stukje papier heeft hij zijn orderegel geschreven. Maar Innocentius vindt déze regel te zwaar. Zo radicaal kiezen kan niet. Innocentius had er niet op gerekend, dat er mensen zijn, die zijn eigen boek Over de verachting van de wereld serieus zouden nemen. Na de audiëntie verlaten Franciscus en zijn broeders het Lateraan voorzien van de monniken-tonsuur en de pauselijke zegen. Voortaan behoren ze tot het kerkelijk establishment. De ontmoeting tussen Franciscus en Innocentius toont het tragische dilemma van de kerk: gelovig kiezen tegenover gezond verstand. Franciscus vraagt erkenning dat Christus geen dwaas was. Onze sympathie gaat uit naar Franciscus, maar we zijn zo verstandig, Innocentius gelijk te geven.

Jan de Jongh

Toegift

Zonnelied

Cantico de la creature: Lb 400.
Gebed naar Franciscus

Heer, maak mij een werktuig van uw vrede,
waar haat heerst, laat mij liefde brengen,
waar gekwetst is, vergeving,
waar tweedracht is, verzoening,
waar dwaling is, waarheid,
waar twijfel is, geloof,
waar wanhoop is, hoop,
waar droefheid is, vreugde,
waar donkerheid is, licht.
Heer, help me er meer op uit te zijn om
te troosten, dan getroost te worden,
te begrijpen, dan begrepen te worden,
lief te hebben, dan lief gevonden te worden,
want,
als we geven, worden we rijk
als we onszelf vergeten, vinden we vrede
als we vergeven, ontvangen we vergeving,
als we sterven, staan we op.